“Görmeyi öğreniyorum. Bilmiyorum neden, her şey içimde daha derinlere işliyor, her zamankinden daha derinlere. Bir iç dünyam varmış da bilmezmişim. Her şey, şimdi oraya gidiyor. Orada ne olup bitiyor, cahiliyim.
Ve yine de: Bana öyle geliyor ki,
Her bir şarkıyı sanki
Ona saklıyorum içimin derininde.
O susuyor titreyen sakalın gerisinde,
Kendini tekrar kazanmak istiyor
Çıkarıp ezgilerinden.
İşte geliyorum onun dizlerine:
Ve şarkılar dökülüyor
Şakırdayarak geri onun içine.